Dag 18
28 september 2016 - Hangzhou Shi, China
Vandaag begon mijn dag een beetje moeizaam vanwege de spierpijn na de jumping-lunches van gister (ik doe eigenlijk nooit training voor m'n onderlichaam, dus ik krijg daar spierpijn) daardoor veranderde ik mijn warming-up een beetje naar meer met het bovenlichaam. Dit kwam goed uit omdat ik bijna alleen maar jongens in de groep had, die vonden het leuk om meer op te drukken dan been-oefeningen te doen.
Daarna werd er binnen wat getest en werden konden we al gauw iets voor onszelf doen tot het einde van de les aangezien het was gaan regenen, het maakt niet uit wat je in die tijd doet, als je maar op tijd aan het eind van de les bent om af te sluiten.
De Chinezen lijken bang te zijn voor regen, volgens mij heb ik dat nog niet eerder ter sprake laten komen, als er ook maar een beetje bewolking is (geen smog, maar echt regenwolken) loopt iedereen meteen met een paraplu rond. En als het regent begint iedereen te rennen, dat is echt super grappig om te zien, want zelfs de eerstejaars studenten met militaire Training blijken dan opeens een witte paraplu bij zich te hebben ofzo en beginnen ook allemaal te schuilen bij motregen.
In de middag was het alweer gestopt met regenen en ik mocht beginnen met de warming-up. Daarna gingen we voetballen, weer opnieuw oefenen met kopballen. Tot de leraar zag dat ze het gewoon echt niet konden xD toen heeft hij de jongens met mij mee naar het voetbalveld gestuurd en nam hij zelf de meiden mee om waarschijnlijk weer meer testjes te doen. Ik heb me die middag dik vermaakt met op doel staan en ballen tegenhouden. Op een gegeven moment kwamen er zelfs eerstejaars studenten mee doen, dus stond ik als doelman opeens alleen nog maar tegenover mensen in militair tenue, een bijzondere ervaring xD
Smiddags na de les werd ons medegedeeld dat we moesten gaan rennen langs een rivier en dat we dat gezellig met z'n drieën of vieren gingen doen. Dus wij stapten in de nieuwe Honda vezel (wisten dat ie nieuw was vanwege de geur van het nieuwe leer etc.) Toen we daar kwamen zag ik andere sportleraren staan en een groepje voetbalsters, wat danseressen en basketballers, op dat moment dacht ik:
"Oké, bijzonder, gezellig, leuk dat er meer mensen mee rennen, misschien moeten we ze wel weer coachen ofzo" langzaam maar zeker kwamen er meer mensen die ik in de verte herkende van school, na een tijdje zag de boulevard bij de rivier letterlijk zwart van de mensen, want we kregen voor het groepsgevoel allemaal een zwarte cap.
Op een gegeven moment stond de directie van sport voor de meute en stond ze te woord, ik twijfelde of ik naar een Engelssprekende leraar moest lopen en moest vragen voor een vertaling van de speech maar het was al te laat... Ik hoorde in de speech: "JUBEI, PA" dat was het moment dat er veel gebeurde, de hele meute kwam in beweging, in de richting waar wij stonden en zagen dat wat sportleraren ook onze kant op kwamen dus we besloten om met de meute mee te lopen. De voorsten hadden er een lekker tempo in zitten en hoe verder je achterop kwam, des te langzamer mensen begonnen te wandelen. Omdat we nog geen idee hadden wat we moesten doen, begonnen we maar met wandelen tot er van achteren geduwd en geschreeuwd werd dat wij ook moesten gaan rennen. Dit gebeurde echter niet en liepen maar gewoon achter anderen met een zwarte cap aan. Gerald en ik namen een mars-tempo aan wat wel lekker liep de resterende kleine 5 km -bleek achteraf dat het een route van 4,9 km was langs een klein stukje van de rivier die door HangZhou loopt-
Ik heb de volle route gelopen met flinke twijfels, wat nou als ze verwachten dat we als eerste eindigen, wat nou als we dit weer verpesten, wat wordt er nou van ons verwacht, waar moeten we naartoe, waar ligt de finish. Op het moment dat we de directie bij de finish zagen staan wilden we toch maar een sportieve indruk geven en versnelden we tot we de finish hadden bereikt waardoor we nog een aantal mensen hadden ingehaald (#GoedGevoel) toen de directie ons aan zag komen begon ze een weigerend gebaar te maken en te schreeuwen "No,no,no" waardoor ik alweer op m'n teentjes getrapt voelde omdat er gewoon weer niet duidelijk was we hier nou deden. Tot op heden is dit onbekend, ik vermoed dat we met dit evenement hebben gevierd dat de school 105 jaar bestaat.
Deze avond sloten we af in een goedkoop restaurant (net iets duurder dan de Mac) samen met onze Estlanders waardoor we toch aan onze ontspanning konden komen. Klaar voor de volgende dag waarop we opeens vrij bleken te zijn vanwege de verjaardag van de school. Dit kwam goed uit want de volgende dag wilden we kaartjes halen voor onze trip naar Beijing.
Daarna werd er binnen wat getest en werden konden we al gauw iets voor onszelf doen tot het einde van de les aangezien het was gaan regenen, het maakt niet uit wat je in die tijd doet, als je maar op tijd aan het eind van de les bent om af te sluiten.
De Chinezen lijken bang te zijn voor regen, volgens mij heb ik dat nog niet eerder ter sprake laten komen, als er ook maar een beetje bewolking is (geen smog, maar echt regenwolken) loopt iedereen meteen met een paraplu rond. En als het regent begint iedereen te rennen, dat is echt super grappig om te zien, want zelfs de eerstejaars studenten met militaire Training blijken dan opeens een witte paraplu bij zich te hebben ofzo en beginnen ook allemaal te schuilen bij motregen.
In de middag was het alweer gestopt met regenen en ik mocht beginnen met de warming-up. Daarna gingen we voetballen, weer opnieuw oefenen met kopballen. Tot de leraar zag dat ze het gewoon echt niet konden xD toen heeft hij de jongens met mij mee naar het voetbalveld gestuurd en nam hij zelf de meiden mee om waarschijnlijk weer meer testjes te doen. Ik heb me die middag dik vermaakt met op doel staan en ballen tegenhouden. Op een gegeven moment kwamen er zelfs eerstejaars studenten mee doen, dus stond ik als doelman opeens alleen nog maar tegenover mensen in militair tenue, een bijzondere ervaring xD
Smiddags na de les werd ons medegedeeld dat we moesten gaan rennen langs een rivier en dat we dat gezellig met z'n drieën of vieren gingen doen. Dus wij stapten in de nieuwe Honda vezel (wisten dat ie nieuw was vanwege de geur van het nieuwe leer etc.) Toen we daar kwamen zag ik andere sportleraren staan en een groepje voetbalsters, wat danseressen en basketballers, op dat moment dacht ik:
"Oké, bijzonder, gezellig, leuk dat er meer mensen mee rennen, misschien moeten we ze wel weer coachen ofzo" langzaam maar zeker kwamen er meer mensen die ik in de verte herkende van school, na een tijdje zag de boulevard bij de rivier letterlijk zwart van de mensen, want we kregen voor het groepsgevoel allemaal een zwarte cap.
Op een gegeven moment stond de directie van sport voor de meute en stond ze te woord, ik twijfelde of ik naar een Engelssprekende leraar moest lopen en moest vragen voor een vertaling van de speech maar het was al te laat... Ik hoorde in de speech: "JUBEI, PA" dat was het moment dat er veel gebeurde, de hele meute kwam in beweging, in de richting waar wij stonden en zagen dat wat sportleraren ook onze kant op kwamen dus we besloten om met de meute mee te lopen. De voorsten hadden er een lekker tempo in zitten en hoe verder je achterop kwam, des te langzamer mensen begonnen te wandelen. Omdat we nog geen idee hadden wat we moesten doen, begonnen we maar met wandelen tot er van achteren geduwd en geschreeuwd werd dat wij ook moesten gaan rennen. Dit gebeurde echter niet en liepen maar gewoon achter anderen met een zwarte cap aan. Gerald en ik namen een mars-tempo aan wat wel lekker liep de resterende kleine 5 km -bleek achteraf dat het een route van 4,9 km was langs een klein stukje van de rivier die door HangZhou loopt-
Ik heb de volle route gelopen met flinke twijfels, wat nou als ze verwachten dat we als eerste eindigen, wat nou als we dit weer verpesten, wat wordt er nou van ons verwacht, waar moeten we naartoe, waar ligt de finish. Op het moment dat we de directie bij de finish zagen staan wilden we toch maar een sportieve indruk geven en versnelden we tot we de finish hadden bereikt waardoor we nog een aantal mensen hadden ingehaald (#GoedGevoel) toen de directie ons aan zag komen begon ze een weigerend gebaar te maken en te schreeuwen "No,no,no" waardoor ik alweer op m'n teentjes getrapt voelde omdat er gewoon weer niet duidelijk was we hier nou deden. Tot op heden is dit onbekend, ik vermoed dat we met dit evenement hebben gevierd dat de school 105 jaar bestaat.
Deze avond sloten we af in een goedkoop restaurant (net iets duurder dan de Mac) samen met onze Estlanders waardoor we toch aan onze ontspanning konden komen. Klaar voor de volgende dag waarop we opeens vrij bleken te zijn vanwege de verjaardag van de school. Dit kwam goed uit want de volgende dag wilden we kaartjes halen voor onze trip naar Beijing.
